Ο καιρός της Φλώρινας

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Οι Σλαβόφωνοι Έλληνες της Μακεδονίας

Κατά τά τελευταια χρόνια η προπαγάνδα των Σκοπίων προσπαθεί νά ποδείξει τι πάρχει στήν χώρα μας μία πολυάριθμη μειονότητα «Μακεδόνων», ο ποοι δθεν καταπιέζονται πό τούς λληνες. Πρόκειται περί ψεύδους. προπαγάνδα αυτή παρουσιάζει ς βασικό πιχείρημα τήν παρξη Σλαβοφώνων (στήν πραγματικότητα διγλώσσων, διότι μιλον καί τά λληνικά) κατοίκων σέ ρισμένες περιοχές τς Βορείου λλάδος.

λήθεια εναι τι ατοί ο Σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι σήμερα εναι λίγοι καί τό κυριώτερο:Στήν συντριπτική τους πλειοψηφία χουν λληνική συνείδηση. λλά καί στίς ρχές το 20 ο αἰῶνος, ταν σαν περισσότεροι σέ ριθμό, καί πάλι εχαν κατά μεγάλη πλειοψηφία λληνική συνείδηση. Οδέποτε ο Σλαβόφωνοι λληνες δήλωσαν τι νήκουν σέ «μακεδονικό» έθνος. Τέτοιο θνος δέν πρξε ποτέ στά Βαλκάνια , λλά κατασκευάσθηκε τό 1944 πό τόν δικτάτορα Τίτο, ταν πεβλήθη στήν ενιαία τότε Γιουγκοσλαβία τό κομμουνιστικό καθεστώς.
Γιά νά καταδείξουμε τήν θρασύτητα καί τά αστήρικτα επιχειρήματα των σκοπιανών καί φιλοσκοπιανν καλόν εναι νά διευκρινίσουμε ρισμένα σημεα:
Α) Πώς δημιουργήθηκε ατό τό γλωσσικό δίωμα. Κατά τήν διάρκεια τς Τουρκοκρατίας πολλοί λληνες κάτοικοι τς Μακεδονίας, λόγ μπορικν συναλλαγών μέ Σέρβους καί Βουλγάρους καί λόγ τς νυπαρξίας -μέχρι τό 1700- λληνικς κπαιδεύσεως, ρχισαν νά μιλον να γλωσσικό δίωμα νάμικτο μέ βουλγαρικές καί ρχαιοελληνικές λέξεις. Σιγά-σιγά τό δίωμα ατό ρχισε νά ομιλεται καί πό λλους λαούς πού ζοσαν στήν περιοχή, π.χ. πό Μουσουλμάνους (Τούρκους). γινε τρόπόν τινα μία διεθνής γλσσα γιά τούς κατοίκους τς Μακεδονίας στε νά συνεννοονται μεταξύ τους. Τό σλαβόφωνο ατό δίωμα δέν χει γραφή, εναι μόνο προφορικό Διαφέρει δέ κατά πολύ πό τήν κατασκευασμένη σερβοβουλγαρική διάλεκτο πού χρησιμοπιεται σήμερα στά Σκόπια. χρήση του δέν ποδεικνύει σέ καμμιά περίπτωση θνική καταγωγή, πως θελαν παλαιότερα οϊ Βούλγαροι θνικιστές νά παρουσιάσουν καί πως λέγουν σήμερα τά φερέφωνα τν Σκοπίων. κόμη καί Τορκοι πού φυγαν τό 1923 πό τήν Μακεδονία, ταν πεσκέπτοντο τήν λλάδα μιλοσαν ατό τό δίωμα. λλά καί ο θίγγανοι τς δεσσας καί τν Γιαννιτσν, ο ποοι ποδεδειγμέα δέν κατάγονται πό ταά Βαλκάνια, μιλον ατό τό δίωμα. τσι καί πολλοί λληνες τό χρησιμοποίησαν μέχρι τά μέσα το 20 ο αἰῶνος. Σήμερα τό γνωρίζει νας μικρός ριθμός λλήνων τς Κεντρικς καί Δυτικς Μακεδονίας καί τό χρησιμοποιον κυρίως γιά νά συνεννονται μέ τούς λικιωμένους παράλληλα βεβαίως μέ τά λληνικά, τά ποα γνωρίζουν ριστα.
Β) Η γλώσσα ναί μέν χει ποδειχθε τι εναι γιά τούς λληνες σχυρό στοιχεο θνικς ταυτότητος, πάρχουν μως ρισμένες περιπτώσεις πού δέν αποτελε τό μοναδικό κριτήριο θνικς συνειδήσεως. Ο Σέρβοι, ο Κροάτες καί ο Μουσουλμάνοι τς Βοσνίας μιλον τήν δια γλσσα, λλά θρησκευτική τους νταξη χει διαμορφώσει διαφορετικές θνικές ταυτότητες καί μάλιστα μέ πρόσφατο στορικό ντιθέσεων. Στήν στορία το θνους μας εχαμε περιπτώσεις λλήνων πού ναγκάσθηκαν νά μιλον μόνο τουρκικά , π.χ. στήν Καππαδοκία καί στόν Πόντο, λλά διά τς ρθοδοξίας διετήρησαν τήν λληνική τους συνείδηση. πως πίσης εχαμε καί λληνόφωνους πληθυσμούς, ο ποοι μετά τόν ξισλαμισμό τους γιναν φανατικοί δικτες το λληνορθοδόξου Γένους, πως ο Τουρκοκρητικοί, πολλοί Τουρκοκύπριοι κ.. γλσσα μις μάδος γηγενν λλήνων Μακεδόνων καί συγκεκριμένα μία λληνοσλαβική διάλεκτος μέ ποιμενικό -γροτικό λεξιλόγιο, ποία δέν εχε ποτέ δικό της λφάβητο, δέν μπορε καί δέν πρέπει νά ποτελε κριτήριο κατασκευς τεχνητν θνικν μειονοτήτων. Ο Σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι τς Μακεδονίας διεμόρφωσαν τήν θνική τους συνείδηση πρωτίστως μέ τς ψυχς τό πύρωμα., μέ τήν περηφάνεια γιά τήν καταγωγή τους, μέ τήν μμονή τους στήν ρθοδοξία, μέ τόν σεβασμό τους στό Οκουμενικό Πατριαρχεο, μέ τήν γάπη τους γιά τήν λληνική Παιδεία καί φυσικά μέ τό αμα τους.
Γ) Σέ κρίσιμες στιγμές οι Σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι της Μακεδονίας κατέδειξαν κατά πολύ μεγάλο ποσοστό τήν ελληνική τους συνείδηση. Τό 1903 οι κάτοικοι του Μοναστηρίου (σημερινά Μπίτολα των Σκοπίων) απέστειλαν επιστολή πρός τήν Γαλλική Κυβέρνηση τονίζοντας: «Λαλούμεν λληνιστί, ετε σλαβιστί, ετε λβανιστί ετε βλαχιστί, λλΆοχ ττον σμέν λληνες καί οδενί πιτρέπομεν πως μφισβητήσ τοτο»! Στήν νοπλη φάση το Μακεδονικο γνος (1904-1908) πολλοί ντόπιοι Μακεδονομάχοι σαν Σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι καί προσέφεραν τήν ζωή τους, τήν περιουσία τους καί κάθε δυνατή βοήθεια στόν διπλό γνα κατά το θωμανικο ζυγο καί τς Βουλγαρικς Σχισματικς ξαρχίας. καπετάν Κώττας (Κωνσταντνος Χρήστου) ταν Σλαβόφωνος καί γνώριζε μόνο λίγα λληνικά. Βοήθησε τόν Παλο Μελ καί πηγχονίσθη πό τούς Τούρκους τό 1904 στό Μοναστήρι φωνάζοντας τίς τελευταες λέξεις του στό σλαβόφωνο δίωμα: Ζήτω λληνισμός. Παλος Κύρου, Δημήτριος Νταλίπης, Βαγγέλης Στρεμπενιώτης, Γεώργιος Γιώτας –Γκόνος, Δημήτριος Γκογκολάκης –Μητρούσης, ο Λάκης Πύρζας, Γιάννης Ράμνιαλης καί πολλοί λλοι γωνίσθηκαν μαζί μέ τούς ξ λλάδος ξιωμτικούς καί μέ τούς λοιπούς θελοντές γιά μιά Μακεδονία λληνική καί ρθόδοξη. Βουλγαρική προπαγάνδα εχε νοχληθε pan>πό τήν στάση τους, διότι πίστευε τι ο μιλοντες ατή τήν βουλγαρίζουσα διάλεκτο θά προσήρχοντο μέ προθυμία στίς τάξεις τν βουλγαρικν κομιτάτων. ΓιΆ ατό τούς νόμαζαν περιφρονητικά «γραικομάνους», δηλαδή μανιώδεις λάτρεις το λληνισμο, τυφλά προσηλωμένους στήν λλάδα. πρξε βεβαίως καί κάποια προβληματική μειοψηφία -ποτέ πλειοψηφία- ποία κατά καιρούς λληθώριζε πρός τήν βουλγαρική καί μετά τό 1944 τήν γιουγοσλαβική –σκοπιανή προπαγάνδα. Ατοί καί ο πόγονοί τους ζον σήμερα στό κράτος τν Σκοπίων καί δυστυχς χουν νταχθε στόν κρατικό μηχανισμό τς νθελληνικς προπαγάνδας.
Είναι στεο, λοιπόν, νά γίνεται σήμερα λόγος γιά δθεν «μακεδονική» μειονότητα στήν λλάδα. ντιθέτως εναι καιρός νά μιλήσουμε γιά τήν πραγματική μειονότητα πού είαι ξεχασμένος λληνισμός το κράτους τν Σκοπίων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΝΔΡΙΩΤΗ:Τό ομόσπονδο Κράτος των Σκοπίων καί η γλώσσα του, Θεσσαλονίκη 1960.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗ: Τό γλωσσικό ιδίωμα των γηγενών σέ περιοχές τς Μακεδονίας, στοσελίδα ΑΝΤΙΒΑΡΟ, www.antibaro.gr/articles/makedonia/2008-12-21-14-03.htm
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΙΟΥΛΚΑ: Συμβολαί εις τήν διγλωσσίαν των Μακεδόνων, Δημιουργία-Χαρίσης, Αθήναι 1991 (Β΄
κδοση).
ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ: Οι Έλληνες Σλαβόφωνοι τ
ς Μακεδονίας, Πελασγός, Αθναι 1999 (Γ΄ κδοση).
Κωνσταντίνος Χολέβας , Πολιτικός Επιστήμων